Veroveringen
Slag bij Issos.
Links Alexander de Grote & rechts Darius III
Nu de jonge Alexander koning was van heel Macedonië had hij niet alleen de macht over een groot rijk, hij kreeg ook nog eens de macht over een groot, zeer goed getraind leger! Voordat koning Phillipus werd vermoord, was hij van plan geweest om een zeer gewaagde, maar zeer goed doordachte, aanval te doen op niemand minder dan het grote Perzische rijk. Alexander besloot dit plan alsnog uit te voeren, ook al was zijn vader er niet meer. In 334 V.C trok Alexander met een leger van 31.000 man naar Perzië, waar hij zijn eerste resultaat als koning van Macedonië zal gaan behalen. Ook al leek het onmogelijk, na anderhalf jaar slaagde Alexander er in om de Perzen te verslaan in de slag Bij Issos. (huidig Turkije). Hij had met zijn 31.000 man een leger verslagen dat na schatting 108.00 tot maar liefst 600.000 soldaten telde. De Perzische legeraanvoerder, Darius, nam net op tijd de benen en ontkwam ternauwernood.
Egypte
Na deze overwinning op de Perzen vertrok Alexander naar het zuiden waar hij terecht kwam in Egypte. Hier stichtte hij verschillende steden die hij vernoemde naar zichzelf. Aan de kust van Egypte wees hij een plek aan waar de nieuwe hoofdstad moest komen, hij noemde deze stad Alexandrië. Alexander had een tactische reden om steden in Egypte te bouwen. Zo konden de Perzen hem namelijk niet in de rug aanvallen.
De Egyptenaren zelf vonden de komst van Alexander niet zo’n groot probleem. Hij werd beschouwt als bevrijder van de Perzen, en de Egyptenaren beschouwden hem zelfs als Horus de Egyptische valkengod!
Alexander gaf de leiding aan Ptolemaeus die van Alexandrië het intellectuele centrum van de wereld wilde maken.
De Pharos is in de 3 eeuw v. Chr gebouwd en is vernoemd naar een eiland dat dicht bij de kust van Alexandrië lag. De vuurtoren was meer dan 100 meter hoog en was daarom goed zichtbaar voor alle schepen die hun goederen van en naar Alexandrië voerden.
Nadat Alexander het Perzische rijk ten onder had gebracht, smachtte hij naar meer. Hij trok naar het huidige Kazachstan en Oezbekistan, waar hij enkele jaren een guerrillaoorlog* voerde. Deze leidde echter alleen maar tot (vriendschaps)verdragen in 327 V.C. Na al die jaren aan één lopende veroveringen had Alexander er nog steeds niet genoeg van. In nog hetzelfde jaar trok hij India binnen. Alles leek weer perfect te gaan. Alexander versloeg de Indiase vorst Poros, bij de rivier Hydaspus. Alexander trok verder India in, maar al snel weigerde de soldaten verder te gaan. Het weer was namelijk echt dramatisch (voortdurende regenval). Wat ze niet wisten, was dat een groot deel van hen deze beslissing met de dood zal bekopen. De verschrikkelijke terugtocht door de woestijn verloor Alexander duizenden mannen. Hijzelf raakte gewond, maar overleefde de barre terugtocht wel. Dit was de laatste veldtocht geweest die Alexander ooit zal maken.
*Een guerrillaoorlog is een oorlog is het verzet tegen een partij/land die probeert een gebied te overheersen.
Boven:
Darius III, wiens leven grotendeels in het teken heeft gestaan van vechten tegen Alexander de Grote.
Onder:
Het rijk dat Alexander in zijn macht had.
Maak jouw eigen website met JouwWeb